باور

«جهان‌بینی توحیدی شهید بابایی»
حجت‌الاسلام‌والمسلمین استاد #مؤیدی

وی با همه آن که در رتبه بالای اجتماعی قرار داشت (خلبانی، تحصیل در امریکا، فرماندهی، شایستگی پاداش‌های مادی)، به دنیا بی‌توجه بود.

اگر از او تعریف می‌کردند و او را می‌ستودند، غضبناک می‌شد و اعتراض می‌کرد.

او در ایام آخر عمر خود، هرگز به گوشت لب نمی‌زد و همیشه به خوردن نان و پنیر و سبزی اکتفا می‌نمود؛ حتی اگر بر سر سفره‌های رنگارنگ حاضر می‌شد!

او که حقیقت را یافته بود، حتی به این که در ایام آغازین ازدواج برای تفریح کردن، مسافت‌های طولانی را می‌پیمود و مقصد نهایی آرامش و حقیقت کمال را در تفریحات دنیوی جست‌وجو می‌کرد، بسیار حسرت می‌خورد.

حال چگونه است ما که از شاگردان امام صادق علیه‌السلام و از ریزه‌خواران حضرت ولی عصر علیه‌السلام هستیم، این‌چنین دل به دنیا بسته‌ایم؟!
‎