✨﷽✨ سلام حضرت زندگے #سلام_مهدے_جان💚 این اعجاز نام معطر توست که در هجمه هاے سنگین آخرالزمان قلب هایمان را اینچنین آرام کرده است و جان هایمان را با امید و ایمان ، پیوند داده است … یاد تو که مےوزد حوالے دلهاے ما پر از عطر اطلسےهاےانتظار میشود انتظارے آمیخته با صبر و پویایے و آرامش… شکر خدا که تو را داریم آقاجان…
🔅#پندانه
✍️قدرت و جایگاه و نام و نشان همه جا به کار نمی‌آید
🔹مأمور کنترل موادمخدر به یک دامداری در ایالت تگزاس آمریکا می‌رود و به صاحب سالخورده آن می‌گوید:
باید دامداری‌ات را برای جلوگیری از کشت موادمخدر بازدید کنم.
🔸دامدار با اشاره به بخشی از مرتع، می‌گوید:
باشه، ولی اونجا نرو.
🔹مأمور فریاد می‌زند:
آقا! من از طرف دولت فدرال اختیار دارم.
🔸بعد هم دستش را می‌برد و از جیب پشتش، کارت خود را بیرون می‌کشد و با افتخار، نشان دامدار می‌دهد و اضافه می‌کند:
اینو می‌بینی؟ این کارت به این معناست که من اجازه دارم هرجا دلم می‌خواد برم، در هر منطقه‌اى، بدون پرسش‌وپاسخ، حالی‌ات شد؟ می‌فهمی؟
🔹دامدار محترمانه سری تکان می‌دهد، پوزش می‌خواهد و دنبال کارش می‌رود.
🔸کمی بعد، دامدار پیر فریادهای بلندى می‌شنود و می‌بیند که مأمور، از ترس گاو بزرگ وحشی که هر لحظه به او نزدیک‌تر میشود، دوان‌دوان فرار می‌کند.
🔹به نظر می‌رسد که مأمور، راه فراری ندارد و قبل از اینکه به منطقه امن برسد، گرفتار شاخ گاو خواهد شد.
🔸دامدار لوازمش را پرت می‌کند، با سرعت خود را به نرده‌ها می‌رساند و از ته دل فریاد می‌کشد:
کارت! کارتت را نشانش بده!
💢قدرت و جایگاه و نام و نشان همه جا به کار نمی‌آید.
⭕️ معیارهای تشخیص «عبادت» از «عادت»
🔸…اراده بايد بر عادات خوب هم غالب باشد
چون كار خوب، اگر كسى به آن عادت پيدا كرد خوب نيست.
🔹مثلا ما بايد نماز بخوانيم اما نبايد نماز خواندن ما شكل عادت داشته باشد.
از كجا بفهميم كه نماز خواندن ما عادت است يا نه؟
🔸بايد ببينيم آيا همه دستورات خدا را مثل نماز خواندن انجام مى دهيم؟
اگر اينطور است، معلوم مى شود كه كار ما به خاطر امر خداست.
🔹اما اگر ربا را مى خوريم، نماز را هم با نافله هايش مى خوانيم،
اگر خيانت به امانت مردم مى كنيم
ولى زيارت عاشورايمان هم ترك نمى شود،
مى فهميم كه اينها عبادت نيست، روى عادت است.
🔸از امام روايت شده است:
«لا تنظروا الى طول ركوع الرجل و سجوده »
هيچ وقت به طول دادن ركوع و سجود شخص نگاه نكنيد؛
يعنى ركوعهاى طولانى و سجودهاى طولانى شما را گول نزند،
ممكن است اين از روى عادت باشد و اگر ترك كند وحشت كند.
🔹اگر مى خواهيد بفهميد اين شخص چگونه آدمى است،
در راستي ها و امانتها امتحانش كنيد
چون امين بودن عادت بردار نيست،
راست گفتن عادت بردار نيست مانند نماز خواندن-که عادت بردار است-.
▪️مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (اسلام و نيازهاى زمان(1 و 2))، ج21، ص: 232-231- با تلخیص و ویرایش جزئی -
⭕️ نقش پنهان و منفی «نیروی عادت» در رفتار انسانها
🔻در ميان نيروهاى حاكم بر وجود انسان شايد هيچ نيرويى به اندازه عادت قوى نيست.
🔻وقتى كه انسان روحيه مردم را بشكافد مى بيند آنچه كه حكومت بيشترى بر روحيه مردم دارد عادات است.
آنوقت عادات ، عقل انسان را هم تحت تأثير قرار مى دهد،
يعنى عقلش را براى توجيه عادتش بکار می گیرد.
🔻من اين را دقيقاً تجربه كرده ام.
اگر يك امر مذهبى براى مردم عادت شده باشد، چنانچه انسان صد تا دليل قاطع از نصّ قرآن و صدها حديث مسلّم براى مردم بياورد،
بگويد قرآن اين را مى گويد،
امام جعفر صادق اين را مى گويد،
امام باقر اين را مى گويد،
همه ائمه اين را گفته اند،
اين هم كلماتشان، برو بگرد،
اگر غير اين تو چيزى پيدا كردى!
قبول نمى كند.
🔻نمى گويد كه من قرآن يا حديث را قبول ندارم ولى كوشش مى كند اينها را بگونه اى توجيه و تأويل كند.
🔻قرآن هم روى اين قضيه خيلى تكيه دارد.
قرآن در توجيه مذهب شرك هميشه روى مسئله عادت و تقليد ازگذشتگان و نياكان [تأكيد دارد.]
من در قرآن ، كاوش و مطالعه كردم،ديدم يكى از آن مسائلى كه همه پيامبران با آن روبرو بوده اند عادات و تقليدات است.
▪️مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى(فلسفه تاریخ 4-1) ؛ ج15 ؛ص946–945- با تلخیص و ویرایش -
🔴حسین بن علی (ع) سوژه ای بزرگ برای مبارزه با ظلم ، اقامه نماز ، امر به معروف و نهی از منکر و احیای اسلام
🔻من مخالف رثاء و مرثيه نيستم،
ولى مى گويم اين رثاء و مرثيه بايد به شكلى باشد كه در عين حال آن حس قهرمانى حسينى را در وجود ما تحريك و احيا كند.
🔻حسين بن على يك سوژه بزرگ اجتماعى است.
حسين بن على در آن زمان يك سوژه بزرگ بود؛
هر كسى كه مى خواست در مقابل ظلم قيام كند، شعارش «يا لَثاراتِ الْحُسَيْن» بود.
🔻امروز هم حسين بن على يك سوژه بزرگ است،
سوژه اى براى امر به معروف و نهى از منكر، براى اقامه نماز،
براى زنده كردن اسلام،
براى اينكه احساسات و عواطف عاليه اسلامى در وجود ما احيا بشود.
▪️مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (حماسه حسينى(1 و 2))، ج17، ص: 60-59-